Tijdens AmplifyHER nam Alex Richards, IT & Digital Construction Director bij BAM UK & Ireland, deel aan het Mavericks-panel. Daar besprak hij hoe mannelijke leiders verder kunnen gaan dan allyship en actief gendergelijkheid kunnen stimuleren.
Hier deelt Alex zijn leiderschapsreis, persoonlijke drijfveren en waarom het gebruiken van je eigen privilege om deuren voor anderen te openen essentieel is voor het creëren van een inclusieve cultuur.
‘Mijn rol is het beheren van de technologie- en innovatieomgeving voor de divisie UK & Ireland en het leiden van teams die digitale bouwcomponenten leveren voor onze projecten. Dat kan variëren van het ontwikkelen van 3D- of 4D-modellen tot het gebruik van drones om gebouwen te scannen. Het is een brede rol en mijn eerste in de bouwsector.
Ik ben oorspronkelijk opgeleid als criminologisch psycholoog. Ik had niet verwacht in IT te belanden, maar mijn achtergrond in psychologie is erg nuttig in mijn werk. De meeste uitdagingen zijn niet puur technisch – mensen staan centraal in alles.
In de bouw is elke geïnvesteerde pond in innovatie zwaar bevochten, en de echte beloning is het zien van tastbare resultaten. Zo gaf een bezoek aan het kinderziekenhuis in Dublin, waar we jaren aan werkten, mij een enorm gevoel van trots.’
‘Ik ben opgegroeid in sociale huisvesting en in een eenoudergezin. Mijn moeder was een zeer sterke vrouw – zij zette mij op het juiste pad, en dankzij haar sta ik waar ik nu sta. Ze werkte zich op van het vegen van vloeren in een kapsalon tot directeur van een hogeschool, maar ik zag ook hoe moeilijk het voor haar was om gehoord en gerespecteerd te worden in door mannen gedomineerde omgevingen. Zelfs als tiener spraken mensen automatisch mij aan in plaats van haar bij de bank of in winkels. Deze ervaringen maken dit onderwerp voor mij heel belangrijk – ik wil dat mensen met een vergelijkbare achtergrond en uitdagingen dezelfde kansen krijgen als ik.
Gender is een belangrijk onderdeel van het gesprek, maar we moeten ook intersectionaliteit erkennen. Als iemand vrouw is én uit een etnische minderheid komt of een laag inkomen heeft, vermenigvuldigen de barrières zich. We moeten mensen zien als complete individuen.
Bij BAM ben ik sponsor van het Ability@BAM-netwerk, dat mensen ondersteunt die anders begaafd zijn of zorgtaken hebben. Ook werk ik nauw samen met ons Gender Action Network, gericht op inclusie en genderdiversiteit. Voor mij gaat het niet om mijn naam als sponsor – het is persoonlijk belangrijk.
Hoe zet je dat om in actie? Bij AmplifyHER gebruiken ze de term ‘Mavericks’: mannen die verder gaan dan allyship en proactief deuren openen voor anderen, zoals bij mij in het verleden deuren zijn geopend.’
‘De meeste seniorposities worden nog steeds bekleed door mannen, meestal witte mannen uit vergelijkbare achtergronden. Dat brengt privilege met zich mee. Je kunt ervoor kiezen dat privilege te negeren en doen alsof het niet bestaat, of je kunt het gebruiken om anderen te helpen.
In veel bestuurskamers heb ik gewerkt met mensen die nooit hebben gesolliciteerd omdat kansen via hun netwerk kwamen. Die ‘old boys club’ bestaat zeker. Deze mensen zijn capabel, maar hun netwerk opende deuren. Als jij daarvan hebt geprofiteerd, heb je de verantwoordelijkheid om deuren voor anderen te openen.’
‘Vroeg in mijn carrière regelde een senior leider een ontmoeting tussen mij en de CEO, en die connectie hielp mij mijn eerste leiderschapsrol te krijgen. Sindsdien probeer ik hetzelfde voor anderen te doen.
Bijvoorbeeld: een filiaalmanager van een vorige werkgever vroeg mij om advies. Het was moedig om dat bericht te sturen, en we bouwden een mentorrelatie op over meerdere jaren. Onlangs vertelde ze dat ze nu een senior functie heeft. Ze heeft dat zelf verdiend, maar ik zorgde ervoor dat belangrijke mensen haar potentieel zagen door haar te introduceren en haar prestaties zichtbaar te maken. Dat is sponsorship: positief over iemand spreken als diegene niet in de kamer is.
Bij BAM zag ik ook dat we de samenleving waarin we werken, moeten weerspiegelen. We willen de beste persoon voor de functie, en hebben onlangs een zeer capabele vrouw gepromoveerd. Het is belangrijk dat we bekwaamheid boven alles zien en mensen kansen geven om door te groeien.’
‘Het panel bracht leiders uit heel verschillende sectoren samen. Een spreker uit een museum vertelde over werk om ‘vrouwen terug te schrijven in de geschiedenis’ waar bijdragen waren gewist. Een ander vertelde over een senior executive die bij een vergadering werd aangezien voor iemand die koffie moest serveren. Dit gebeurt nog steeds – soms subtiel, soms helemaal niet subtiel.
Voor mij was het een nuttige herinnering dat we alert moeten blijven, en dat niet iedereen even ver is in deze reis. Bewustzijn alleen is niet genoeg – we moeten gedrag uitdagen als we het zien. Dat kan ongemakkelijk zijn, maar stilte is medeplichtigheid. We bespraken ook het belang van je invloed gebruiken als iemand niet aanwezig is.
Wanneer heb jij voor het laatst mensen met elkaar verbonden omdat je dacht dat ze baat zouden hebben bij die relatie? Deze kleine stappen maken echt verschil.’
‘Het is heel gemakkelijk – vaak onbedoeld – om een team te bouwen dat op jezelf lijkt, omdat je beter kunt inschatten hoe mensen met een vergelijkbare achtergrond en gender denken en reageren. Het voelt minder risicovol. Maar als je team allemaal dezelfde achtergrond deelt, krijg je beperkt denken en zwakkere resultaten.
Mijn advies: daag jezelf uit. Kijk naar de balans in je team en houd rekening met gender, etniciteit, sociaaleconomische achtergrond, opleiding en levenservaring – ze spelen allemaal een grote rol in het bouwen van een inclusief team. Diversiteit zorgt voor betere resultaten.
En vraag jezelf: Wie sponsor jij? Over wie spreek jij positief als diegene niet in de kamer is? Van wie zorg jij dat de naam gehoord wordt?
Als leider is dat waar ik echt tot leven kom, en dat vraag ik ook van mijn leiderschapsteam. Want inclusie gebeurt niet per ongeluk. Het gebeurt wanneer mensen met invloed ervoor kiezen die te gebruiken om anderen te laten slagen.’